مراجع و مقام های صالح برای صدور دستور موقت در حقوق ایران

دستور موقت، اقدامی احتیاطی است که در اموری که فوریت دارد به درخواست ذینفع از سوی برخی مراجع قانونی صادر می شود. در قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی1، مواد 310 تا 325 مقرراتی را در مورد دستور موقت بیان داشته است. علاوه بر این، در برخی قوانین خاص نیز صدور دستور موقت پیش بینی گردیده است. در زمینه ی مراجع و مقامات ذیصلاح برای صدور این دستور، مسایل مهم و قابل توجهی وجود دارد که با توجه به اجمال قوانین موجود باید راهکارهایی برای آن ارایه شود. به عنوان نمونه آیا دادگاه تجدیدنظر صلاحیت صدور این دستور را دارد؟ آیا در موارد ارجاع دعوا به داوری، داور یا داوران برای صدور دستور موقت صلاحیت دارند؟ در این تحقیق، مراجع و مقام های صالح برای صدور دستور موقت مورد بررسی قرار می گیرند.